Wina różowe
Wino różowe otrzymuje się niemal wyłącznie z czerwonych odmian winogron. Z zasady wina różowe powinny być lekkie i orzeźwiające, bardzo owocowe (maliny, truskawki, poziomki), kwaskowe w smaku, często z delikatną zawartością dwutlenku węgla i cukru resztkowego. Dojrzewanie takich win w beczkach to rzadkość. Przez lata nieco zapomniane, swój renesans w dużej mierze zawdzięczają nowoczesnym metodom produkcji. Kontrolowana temperatura fermentacji i skuteczna ochrona przed oksydacją dokonały w tym wypadku prawdziwych cudów.
Winifikacja
Wino to powstaje w wyniku dwóch różnych metod winifikacji. Pierwsza zbliżona jest do technologii produkcji wina czerwonego, druga natomiast – wina białego. Bez względu na sposób produkcji, najważniejsze jest zachowanie proporcji między kolorem wina a zawartością garbników i kwasów. Istnieje jeszcze trzecia metoda polegająca na wykorzystaniu tzw. winogron szarych (różowych).
Winifikację „na czerwono” prowadzi się na zasadzie krótkiej maceracji miazgi czerwonych owoców. Pierwsza faza produkcji, czyli odszypułkowanie, tłoczenie i siarkowanie, jest analogiczna do winifikacji wina czerwonego. Dodanie siarki spowalnia proces fermentacyjny i umożliwia rozpuszczenie w soku czerwonych pigmentów pochodzących ze skórek. Najważniejszą operacją jest zlanie lekko zabarwionego soku i oddzieleniu go od skórek. Moszcz zlewa się po 12–48 godzinach maceracji w zależności od intensywności zabarwienia owoców. Ten proces określa się często francuskim mianem saignée czyli „wykrwawianiem” (niem. – Saftabzug, wł. – salasso). Dziś często wykorzystuje się jedynie część (upust) takiego soku, a resztę pozostającą w kontakcie ze skórkami przeznacza się do produkcji wina czerwonego. Wino z upustu jest następnie przelewane do kadzi i poddawane fermentacji alkoholowej. Tutaj wino różowe jest niejako produktem ubocznym przy otrzymywaniu wysokiej jakości win czerwonych, które dzięki upustowi stają się bardziej ekstraktywne i skoncentrowane.
Czytaj więcej
Drugą metodą jest natychmiastowe tłoczenie. Zebrane owoce są rozgniatane, a spływający sok oddzielany od skórek. Owoce szybko poddaje się kolejnym tłoczeniom, wykorzystując do produkcji jedynie sok o niewielkim zabarwieniu i małej ilości garbników, pochodzący z kilku pierwszych tłoczeń. Można do niego dodać bezbarwny sok, który spłynął z rozgniecionych winogron, a następnie przelać do kadzi i poddać fermentacji w temperaturze 18–20ºC.
W zależności od koloru winnej jagody rozróżnia się trzy rodzaje szczepów: białe, czerwone i szare (lub różowe). Szare szczepy zawierają stosunkowo niewielką ilość antocyjanów, stąd owoce mają kolor różowy lub szary, dlatego robi się z nich przede wszystkim wina białe. Głównym przedstawicielem tej rodziny jest jedna z najpopularniejszych odmian na świecie – pinot gris – ale są też mniej znane, jak piquepoul gris, mauzac gris lub aramon gris.
Dojrzewanie win różowych
Wina różowe dojrzewają zwykle bardzo krótko i już po 6–8 tygodniach są rozlewane do butelek. Dojrzewanie odbywa się w kadziach stalowych, gdyż wina te (z małymi wyjątkami) źle znoszą kontakt nie tylko z tlenem, ale także z drewnianą beczką. Paleta barw win różowych jest bardzo szeroka – począwszy od delikatnego żółtawego różu, przez róż zdecydowany lub pomarańczowy, a skończywszy na barwie bladoczerwonej jak np. kolor klaretów. Ze względu na to, że granice między białym, różowym i czerwonym winem nie są regulowane przepisami prawa, ocena koloru jest rzeczą względną i zmienną, w zależności od regionu pochodzenia (np. niektóre alzackie czy burgundzkie wina czerwone na południu Francji mogłyby zostać sklasyfikowane jako różowe, choć i tam kiedyś robiono podobne).
