Jego urugwajska inwestycja to właściwie cały sporych rozmiarów winiarsko-gastronomiczno-turystyczny projekt. Oprócz supernowoczesnej, wtopionej w krajobraz winiarni jest tu całkowicie prywatne, dostępne tylko dla znajomych właściciela pole golfowe, a także znakomita restauracja, gdzie gotuje najbardziej znany argentyński szef kuchni Francis Mallmann. Wszystkie przyrządzane na miejscu posiłki powstają z surowców otrzymanych z własnej farmy; zarówno mięso – wołowina czy jagnięcina, jak i warzywa czy owoce.

W tworzenie powstających w tym miejscu win na stanowisku konsultanta zaangażowany jest jeden z najsłynniejszych winemakerów naszych czasów Alberto Antonini. Na co dzień na miejscu wszystkiego dogląda i wina robi Germán Bruzzone. Nie powstają one z myślą o konkretnym rynku, ale dokłada się wszelkich starań, by każde trafiło do właściwego odbiorcy. Stosownie do życzenia właściciela, przede wszystkim stanowią one jak najpełniejszą ekspresję siedliska.

Należące do Bodega Garzón winnice otaczają nowoczesny budynek winiarni ciągnąc się po horyzont. W oddali widać bujny las, a w bezpośrednim sąsiedztwie budynku krajobraz urozmaicają pojedyncze drzewa palmowe. Winorośl rośnie na łagodnych wzgórzach atlantyckiego wybrzeża na wysokości 160 metrów n.p.m. W sumie winogrady zajmują 202 hektary, które zważywszy na różne mikroklimaty, podłoże, orientację, stopień nachylenia terenu, a także poziom wilgotności powietrza podzielono na 1500 parceli. Odległy o 18 kilometrów ocean wywiera kolosalny wpływ na tutejsze warunki klimatyczne. Dojrzewające na tym pustkowiu i w oddaleniu od cywilizacji, a tym samym nienarażone na zanieczyszczenia winogrona owiewane są świeżą oceaniczną bryzą. Winnice prowadzone są organicznie, a zużycie chemikaliów ograniczone jest do minimum.

Bodega Garzón jest pierwszą nie tylko w Urugwaju, ale i całej Ameryce Południowej winiarnią w pełni samowystarczalną pod względem energetycznym. Prąd jest produkowany w należącej do posiadłości wiatrowej farmie, woda czerpana ze studni głębinowych.

Ikoniczne Balasto i tannat

Ikonicznym dla winiarni winem jest esencjonalne, wspaniale wielowymiarowe Balasto, ale tak naprawdę najwięcej zamieszania zrobił Tannat z rocznika 2015 powstający „zaledwie” w linii reserva. To on w roku 2017 został umieszczony przez magazyn „Wine Spectator” na liście 100 najlepszych win świata. To za jego sprawą krytycy winiarscy zaczęli coraz bardziej interesować się winami z Bodega Garzón, a przy okazji także innymi urugwajskimi winami. Kolejne roczniki tego wina regularnie otrzymują od najważniejszych osób w branży ponad 90 punktów.

Albariño – przybysz z Hiszpanii

Oprócz uznania, które wzbudziło w oczach specjalistów wino Garzón Tannat Reserva, warto zwrócić baczniejszą uwagę na jeszcze dwa inne, powstające w tej samej linii, wina. Jednym z nich jest znakomite białe wino z odmiany do niedawna utożsamianej z położoną na północy Półwyspu Iberyjskiego Galicją, a mianowicie z albariño. Szczep ten głównie tam jest uprawiany dając najelegantsze białe wina Hiszpanii. Przykład bodegi Garzón pokazuje, że albariño bardzo dobrze odnalazło się także w niewielkim kraju nad La Platą dając i w nim naprawdę wspaniałe i szlachetne wina. Dokładnie takie jest Garzón Albariño Reserva, którego rocznik 2019 znalazł uznanie między innymi w oczach Stevena Spurriera (94 punkty), Jamesa Sucklinga (92 punkty), a także dziennikarzy magazynu „Wine & Spirits” (91 punktów).

Zalety marselana

Innym godnym zainteresowania winem z tej samej linii jest wino powstałe z umiarkowanie znanej szerokiemu gronu konsumentów odmiany marselan. Powstała ona stosunkowo niedawno, bo w 1961 roku, we Francji w wyniku skrzyżowania dwóch bardzo popularnych odmian ciemnych winogron – grenache i cabernet sauvignon. Docelowo chciano otrzymać szczep odporny na wysokie temperatury i suszę, tak jak grenache, a jednocześnie odznaczający się siłą i elegancją cabernet sauvignon. Chociaż początkowo wykorzystywano nową odmianę tylko do kupaży, obecnie coraz częściej robi się z niej wina odmianowe. Są one świeże, żywe i pełne dojrzałego owocu wzbogaconego o nuty przypraw, a także przyjemnie krągłe, o wyraźnie zaznaczonych, ale bynajmniej nieagresywnych taninach. Wszystko też wskazuje na to, że jak najbardziej nadają się do starzenia. Jeśli ktoś dotychczas nie miał okazji spróbować powstających z marselan win, wystarczy sięgnąć po Garzón Marselan Reserva, by przekonać się o jego niekwestionowanych atutach.

Kapryśny viognier

Na przykładzie szerokiej gamy powstających w Garzón win wyraźnie widać, że obecnie Urugwaj nie tylko tannatem stoi. Coraz częściej sięga się tu po inne odmiany, tak ciemnych jak i jasnych winogron. Nawet takich jak viognier, któremu jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku groziło całkowite wyginięcie. Na całym świecie można było wówczas znaleźć zaledwie 14 hektarów obsadzonych viognierem w apelacjach Condrieu i Château-Grillet w północnej części Doliny Rodanu. Chociaż viognier dawał dobrze zbudowane, mocno aromatyczne wina o wyraźnym zapachu owoców pestkowych, a często także nutach ziołowych, lawendowych, a nawet sosnowych, w winnicy zachowywał się wręcz nieprzyzwoicie; sprawiał sporo problemów w gorszych rocznikach i na pewno nie można było liczyć w jego przypadku na przewidywalne plony. Z tych powodów niemal zaniechano jego uprawy, koncentrując się na odmianach przysparzających mniej kłopotów. Ale jako że los lubi płatać figle, już w następnej dekadzie zainteresowanie viognierem przyszło ze strony dość nieoczekiwanej, bo z antypodów. Drugą grupę obrońców viogniera stanowili winogrodnicy z Kalifornii, którzy także ochoczo i z sukcesami stawili czoła jego uprawie. Tym samym obecnie, w XXI wieku, viognier przeżywa prawdziwy renesans i obsadzone nim winnice można spotkać w najrozmaitszych zakątkach świata z Urugwajem włącznie. O tym, że wina zeń są znakomite łatwo można przekonać się sięgając po dojrzewające trzy miesiące nad osadem z drożdży Garzón Viognier de Corte.

Rosé na wiosnę

Ciepłą wiosną warto także zainteresować się wytrawnym, winifikowanym na różowo kupażem pinot noir, cabernet franc i marselan. Garzón Pinot Rosé de Corte jest fantastycznie uniwersalnym winem – na piknik, lunch w ogrodzie czy na werandzie, a także do sączenia w cieniu pod kasztanem w towarzystwie dobrej książki.

Petit Clos – siedliskowe perełki

Nowością w ofercie Domu Wina są dwa wina – Petit Clos Cabernet Franc i Petit Clos Tannat – stanowiące maksymalną ekspresję siedliska, z którego pochodzą. Powstały z owoców winorośli uprawianych na konkretnych parcelach najwyższej klasy A, cieszących się idealnym, doskonale dobranym do potrzeb konkretnych odmian winorośli siedliskiem, dlatego zachwycają wyrafinowaniem, świetną strukturą i wspaniałą aromatycznością, a także długim potencjałem dojrzewania. Powstałe w ramach linii Petit Clos zarówno Cabernet Franc z działki o numerze 560 jak i Tannat, z działki o numerze 212, idealnie odnajdą się w piwniczce niejednego konesera! Warto zaopatrzyć się w nie zawczasu na pewno.

Opracowanie Dorota Romanowska Redaktor magazynu „Czas Wina”, pilot wycieczek enoturystycznych, posiada tytuł WSET Level 3