Olimpiada szczepów - Sauvignon blanc vs. Riesling

Dwie szalenie popularne białe odmiany winorośli święcące triumfy praktycznie na całym świecie. W rozmaitych regionach z obydwóch powstają cieszące się uznaniem, choć zdecydowanie odmienne, wina.

Sauvignon blanc to rodowity Francuz, najprawdopodobniej znad Loary, swą nazwę wywodzi od francuskiego słowa sauvage, sugerującego pewną zadziorność cechującą powstające z niego wina. Te ze Starego Kontynentu, głównie z Francji, cechują się specyficznym aromatem pokrzyw, agrestu, liści bukszpanu i szypułek pomidorów. Coraz częściej aromaty te przykrywane są nutami cytrusów – skórki z cytryny czy grapefruita. Najważniejszymi obszarami uprawy sauvignon blanc jest Dolina Loary, a w szczególności dwie położone na jej wschodnim skraju niewielkie apelacje Pouilly-Fumé i Sancerre. Cieszy się także ogromną popularnością w Bordeaux. Poza Europą najlepsze siedliska dla sauvignon blanc znajdują się w regionie Marlborough w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej. To tam, w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, po raz pierwszy stworzono wino do dziś będące ideałem – archetypem nowoświatowego sauvignon blanc. Zachwyca rześką kwasowością i pięknym, niezwykle intensywnym i mocno charakterystycznym bukietem pełnym aromatów cytrusów, owoców tropikalnych, a przede wszystkim liści czarnej porzeczki i agrestu. Chociaż wina z sauvignon blanc są przepyszne, niełatwo zestawiać je z potrawami z racji bardzo charakterystycznego zapachu, zdającego się dominować nad aromatem potrawy. Tradycyjnie łączymy to wino z serami kozimi, sałatkami z dodatkiem cytrusów i lekko wędzonych ryb, podajemy także do dań ze sporą ilością świeżych, aromatycznych ziół. Doskonale sprawdza się także jako aperitif.

Riesling to biała odmiana winorośli rodem z Niemiec, dla której znakomite siedliska znajdują się w Palatynacie, Nadrenii czy nad Mozelą. Sporo obsadzonych rieslingiem winogradów jest także w innych krajach środkowej Europy – Austrii, na Morawach, na Węgrzech oraz w północnych Włoszech i Słowenii. Coraz częściej można spotkać rieslinga także w Polsce. Poza Europą z rieslingów słynie Australia (Clare Valley i Eden Valley), Nowa Zelandia (Nelson, Marlborough) i Ameryka Północna, a dokładniej obszary położone po obu stronach granicy amerykańsko-kanadyjskiej. Młode rieslingi najczęściej charakteryzują aromaty zielonych jabłek, grejpfruta, ziół i świeżo ściętej trawy. Niezwykle rześki bukiet często związany jest z wysoką kwasowością. Wraz z upływem czasu, podczas dojrzewania, aromaty rieslinga wyraźnie się zmieniają. Świeża owocowość ustępuje niuansom miodowym, pszczelego wosku, pojawiają się także nuty naftowe, charakterystyczne dla dojrzałych niemieckich win z tej odmiany. Różnorodność stylistyczna win z rieslinga powoduje, że można je łączyć z niezwykle szerokim wachlarzem potraw. Te młode, wytrawne, doskonale będę pasowały do dań wymagających wyższej kwasowości, takich jak ryby czy owoce morza, ale także kiszona kapusta, karczochy czy szparagi. Mocno mineralne rieslingi z powodzeniem można zestawić z wieprzowiną – w tym z naszym kotletem schabowym. Wina o wyższej zawartości cukru resztkowego doskonale łączą się z daniami kuchni orientalnej, w szczególności tajskiej i hinduskiej. Natomiast ciężkie, stare rieslingi śmiało można podawać do pieczonego ptactwa: przepiórek, kuropatw i bażantów.