Tenuta San Guido na stałe wpisała się w historię włoskiego wina. To w należących do tej szacownej posiadłości winnicach narodziło się jedno z najsłynniejszych włoskich win w historii – Sassicaia czyli pierwszy, i po dziś najsłynniejszy super toskan, torujący drogę innym znakomitym i wymykającym apelacyjnym rygorom, winom. Obecnie Sassicaia stanowi klasę samą dla siebie szczycąc się swą własną apelacją DOC Bolgheri Sassicaia. Zanim jednak do tego doszło, wino zmuszone było przejść długą, najeżoną wybojami, drogę.

Sassicaia rodzi się w Tenuta San Guido – miejscu szczególnym, ukształtowanym w wyniku długiej tradycji i etycznego przesłania przekazywanego z pokolenia na pokolenie. Na przestrzeni lat, poświęcenie i zaangażowanie w działalność firmy doprowadziło do sukcesów na różnorakim polu: w sektorze winiarskim niewątpliwym sukcesem była i jest Sassicaia, w dziedzinie hodowli koni pełnej krwi Razza Dormello Olgiata, a w zakresie ochrony przyrody i dzikich zwierząt Rifugio Faunistico Padule di Bolgheri.

W 1930 roku poślubił Clarice della Gherardesca, potomkinię jednej z najstarszych rodzin w Toskanii, do której należał hrabia Ugolino, wspominany przez Dantego w Boskiej komedii. Osiedlając się na wniesionych w posagu przez żonę ziemiach markiz natychmiast dostrzegł potencjał drzemiący w okolicy i zaczął eksperymentować z niektórymi francuskimi odmianami winorośli. Doszedł do wniosku, że cabernet posiadał bukiet, którego szukał, mimo że był bardzo daleki od prezentowanego przez toskańskie i piemonckie wina powstające odpowiednio z odmian sangiovese i nebbiolo.

Tak więc, dzięki pierwszym sadzonkom otrzymanym od książąt Salviati z Migliarino (nieopodal Pizy) na początku lat 40. obsadził cabernet sauvignon pierwszą winnicę na wzgórzach łagodnie schodzących od twierdzy Castiglioncello w stronę morza. W rzeczywistości dziś wiadomo, że oprócz cabernetów (sauvignon i franc), posadzono także canaiolo do ciliegiolo, a także białe odmiany. Masowa selekcja, mająca na celu wyłączne wykorzystanie cabernet sauvignon, miała miejsce później, między 1960 a 1968 rokiem.

Mario wyczuwał niezwykłe podobieństwo między swoją ziemią w Bolgheri a regionem Graves w Bordeaux, ze względu na jej głównie żwirowy i kamienisty skład, zmieszany z gliną, bardzo korzystny dla produkcji wielkich czerwonych win. Zaczął robić z uprawianych u siebie winogron wino, ale od 1945 do 1967 roku Sassicaia pozostawała produktem ściśle prywatnym, zarezerwowanym wyłącznie dla rodziny i przyjaciół. Jako pierwszy na rynku pojawił się dopiero rocznik 1968. To właśnie pod koniec lat 60., kiedy wina markiza cieszyły się już wielkim uznaniem wśród całej, sporych rozmiarów rodziny, będący jej członkiem Piero Antinori pochodzący z jednego z najszacowniejszych rodów winiarskich we Włoszech zaproponował, że Antinori mogą sprzedawać wino markiza pod auspicjami swojego wybitnie utalentowanego enologa Giacomo Tachisa.

Jako pierwszy wypuszczono na rynek rocznik opisany jako „1968”, mimo że składało się nań i trochę 1967 i 1969 (rocznika, który nigdy nie ujrzał światła dziennego). Ta współpraca utrzymywała się przez kilka lat, aż do momentu, gdy produkcja i kontrola wróciły do Tenuta San Guido, winiarni Incisy della Rocchetty w Bolgheri. Warto zauważyć, że Mario Incisa della Rocchetta nigdy nie był tak do końca uszczęśliwiony, że biznes jest pod kontrolą rodu Antinori i nadal z niewielkiej części winogron produkował własne wino – Vino di Verso, uznane przez guru włoskiej krytyki winiarskiej Luigiego Veronelliego nawet za lepsze niż komercyjna wersja wykreowana przez rodzinę Antinori.

Syn markiza, Nicolò Incisa, po ukończeniu w 1955 roku studiów ekonomicznych na Uniwersytecie w Genewie, wsparł ojca w zarządzaniu rodzinnym majątkiem. Dalekowzroczność Nicolò Incisa, dziś honorowego prezesa Tenuty, doprowadziła do przekształcenia firmy w nowoczesne przedsiębiorstwo umiejętnie łączące tradycję rodzinną z wiedzą niezależnych i kompetentnych menedżerów. Dzięki temu wciąż się rozwija, a jej wartości i dziedzictwo przekazywane są kolejnym pokoleniom.

Obecnie w Tenuta San Guido działa trzecie pokolenie rodziny w osobach pięciu kuzynów, podczas gdy Priscilla, córka Nicolò Incisa, jest odpowiedzialna za reprezentowanie firmy na zewnątrz.

Magia miejsca

Wspaniała posiadłość, którą odziedziczyła Clarice della Gherardesca, to śródziemnomorski park rozciągający się między wzgórzem, na którym wznosi się twierdza Castiglioncello, a wybrzeżem wydm i bagien. Całość zajmuje powierzchnię 2500 hektarów i rozciąga się na przestrzeni 13 kilometrów od wzgórza do morza, wzdłuż słynnej alei cyprysowej.