Olimpiada szczepów - Syrah vs. Tempranillo

Syrah i tempranillo to dwie znakomite, cieszące się uznaniem czerwone odmiany winorośli, bardzo wyraźnie różniące się jednak od siebie i dające zdecydowanie odmienne wina. Już sam ich status sprawia, że w ich przypadku mamy do czynienia z dwoma światami – pochodzący znad Rodanu syrah ma pozycję międzynarodowej gwiazdy, uprawianej w większości winiarskich regionów świata, podczas gdy tempranillo – najważniejszą hiszpańską ciemną odmianę winorośli nieczęsto można spotkać poza obszarem Półwyspu Iberyjskiego. Cechą wspólną dla obydwu jest wielka różnorodność powstających z nich win, zarówno pod względem smaku, aromatów, jak i stylu, w zależności od klimatu uprawy winorośli i zastosowanych technik winiarskich w procesie produkcji.

Z samego tylko syraha powstają często diametralnie odmienne wina, jako że szczep ten słynie z wyjątkowej umiejętności odzwierciedlania w powstających z niego winach subtelności siedliska. Przepaść istnieje już pomiędzy winami z północnej części Doliny Rodanu i tymi z południowej, nie mówiąc o różnicach pomiędzy europejskimi winami i tymi z Australii. Wina z odmiany syrah charakteryzują się bardzo złożonym bukietem, w którym obecne są aromaty malin, jeżyn, poszycia leśnego, korzeni, gorzkiej czekolady, ziół, pieprzu, orzechów, eukaliptusa, lukrecji, skóry, tytoniu, grzybów i wanilii. Znamienny jest również wyraźny aromat fiołków oraz unikatowy smak pieprzu. Na podniebieniu bywają eleganckie, szlachetne i pięknie złożone (północna Dolina Rodanu), genialnie owocowe, słoneczne i bezpretensjonalne (kupaże z południowej Doliny Rodanu), ale też mocne, pikantne, z wyraźną strukturą taniczną, czasem z nutą wędzonki lub skóry (Barossa w Australii). Doskonale nadają się do dań z grilla, dziczyzny, pieczonego mięsa, potraw z przyprawami.

Najważniejsza odmiana Półwyspu Iberyjskiego – tempranillo – daje wina o barwie nieco jaśniejszej niż syrah, i aromatach truskawek, wiśni, suszonych śliwek, tytoniu, wanilii, skóry i ziół. Są eleganckie, o świetnej równowadze między owocowością, kwasowością i beczką; często z nutami dębu i starzenia (wersje crianza, reserva, gran reserva), o średniej do wysokiej kwasowości i przyjemnie gładkich taninach. Najbardziej uniwersalne są wina crianza doskonale współgrające z szeroko pojmowanymi przystawkami (tapas) czy daniami z dodatkiem pomidorów, podczas gdy dłużej dojrzewane reservy czy gran reservy znakomicie komponują się z pieczoną jagnięciną czy dojrzewającymi serami.

Zarówno z jednej jak i drugiej odmiany powstają bardzo różne w charakterze wina – w sporym uogólnieniu bardziej dzikie, dymne i pikantne są syrahy, a raczej shirazy z dalekiej Australii, podczas gdy wina z tempranillo, szczególnie dobre przykłady z Rioja czy Ribera del Duero, czarują elegancją i klasą oraz piękną harmonią między dojrzałym owocem i nutami beczkowymi. Jedyny sposób, by przekonać się, który styl jest komuś bliższy, to spróbować kilku różnych wersji win z jednej i drugiej odmiany, do czego gorąco zachęcamy.