Viognier to biała odmiana winogron dająca dobrze zbudowane, mocno aromatyczne wina o wyraźnych nutach zapachowych przywodzących na myśl owoce pestkowe. W bukiecie viogniera często występują też aromaty ziołowe kojarzone z rumiankiem i tymiankiem. Czasami pojawiają się nuty lawendowe, a bywa, że i sosnowe. W miarę starzenia się wina wszechobecne nuty ziołowe zostają zastąpione miodowymi.

Powodem swoistego porzucenia przez większość winogrodników było nieprzewidywalne zachowanie odmiany w winnicy; viognier sprawiał sporo problemów w gorszych rocznikach i na pewno nie można było liczyć w jego przypadku na przewidywalne plony. Jakimś jednak cudem, w latach 70., nadszedł dlań ratunek z dość nieoczekiwanej strony, a właściwie dwóch; nowe życie tchnęła w viogniera legendarna winiarnia australijska Yalumba, w której zaczęły powstawać świetne wina z tej odmiany uprawianej w Eden Valley. Drugą grupę obrońców viogniera stanowili winogrodnicy z Kalifornii, którzy także ochoczo i z sukcesami podjęli się jego uprawy. W efekcie tych starań w XXI wieku viognier przeżywa prawdziwy renesans. Obecnie obsadzone nim winogrady znajdziemy we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych, Chile, Argentynie, Urugwaju, Afryce Południowej, Izraelu i Nowej Zelandii.

Grona viogniera mają grubą skórkę oraz zazwyczaj niską kwasowość i potrzebują dużo słońca, by w pełni dojrzeć. Zdecydowana większość viognierów powstaje w tankach ze stali nierdzewnej, a tylko niewielka część bogatych, najlepiej zbudowanych win nadaje się do fermentacji w dębowych, czasami nowych, beczkach. Oprócz tradycyjnych win wytrawnych, z viogniera robi się też sporo win z późnego zbioru. Najwięcej powstaje ich w gorących rocznikach, kiedy spada wydajność i wyraźnie wzrasta poziom cukru w gronach. W słynnej północnorodańskiej apelacji Côte-Rôtie viogniera łączy się z syrahem i ten czasami aż 20 procentowy dodatek białej odmiany (na który zezwalają przepisy apelacyjne) czyni z win côte-rôtie prawdziwe ikony równowagi, klasy i elegancji.

Gdyby ktoś kazał mi jak najkrócej scharakteryzować szczep viognier, to – bardzo mocno upraszczając – powiedziałbym, że to takie chardonnay, tylko bardziej aromatyczne. Nie chcąc jednak narażać się winiarzom z Doliny Rodanu, gdzie odmiana ta się narodziła i nadal święci największe triumfy, zwracam na nią uwagę także w kontekście łączenia z potrawami.

Większość win z viogniera cechuje stonowana kwasowość, ale i wyraźny zdecydowany smak, w którym dominują owocowe nuty. Wina zazwyczaj są oleiste i pełne, zatem doskonale nadają się do łączenia z potrawami. Tym, co je wyróżnia, jest bogaty kwiatowo-owocowy aromat. W winach viognier znajdziemy aromaty brzoskwini, mandarynki, czasami jaśminu i wiciokrzewu i to one będą naszym przewodnikiem przy dobieraniu potraw.